“Je gaf me het gevoel dat je alle tijd van de wereld had”

Beste Kitty, een heel groot dankjewel wil ik jou geven. Ik ben de dagen na René’s overlijden door jouw zorg als uitvaartbegeleidster op een erg veilige en vertrouwde wijze doorgekomen. Je zeer persoonlijke benadering naar mij maar ook naar m’n familie en vrienden voelde enorm goed. Je gaf na het eerste bezoek aan dat je bij de volgende bezoeken geen hand meer zou schudden. Het gevolg hiervan, kwam ik later achter, was dat je deel werd van ons. Dat voelde vertrouwd.

Vanaf het begin, die vrijdagnacht, nam je de touwtjes in handen op een voor ons prettige manier. Je was rustig aanwezig, liet ons keuzevrijheid in alle beslissingen. Je gaf raad als wij het niet meer wisten, nooit drong je ons je mening op. Je hield het overzicht en had oog voor details. Je gaf aan dat er de mogelijkheid was om de afscheidsbijeenkomst thuis te houden, wat voor mij heel bijzonder was, de afscheidsceremonie hoefde daardoor niet in een voor ons onbekende, vaak grote aula en ik kon René daardoor nog wat langer bij me houden. Deze bijeenkomst was dan ook zeer intiem en zeer persoonlijk!

Je liet je door je gevoel leiden, zei je later, dat is precies wat ik in deze situatie nodig had. Een empathisch mens, geen robot. Geen enkele keer kwam je gehaast over, steeds weer gaf je me het gevoel dat je alle tijd van de wereld had, hoewel ik wel beter weet.

Op de crematiedag hield je zelfs in de gaten of ik wel at, dat deed me goed. Je regelde dat Kees mee mocht in de rouwauto, wat héél fijn was. En bij het definitieve afscheid liet je René’s kist in het licht en de warmte van de zon staan, dát had ik nog niet eerder meegemaakt, de zon direct schijnend op een kist. “Mr. Blue Sky” onder de blauwe lucht, in de warme zon.

Ik zal met dankbaarheid en een glimlach aan jou terug denken, zeker als ik je koppie in het Puttense krantje zie staan. DANKJEWEL!! Het ga je goed, groetjes,

Dies.